ආක්‍රමණික විශේෂ

ප්රධාන මෙනුව විවෘත කරන්න විකිපීඩියා විකිපීඩියාව සොයන්න Eichhornia crassipes භාෂාව PDF බාගන්න නරඹන්න සංස්කරණය කරන්න "ජල හයසින්ත්" ලෙස හැඳින්වෙන අනෙකුත් ශාක සඳහා අයිචෝර්නියාව බලන්න . පොන්ටෙඩේරියා ක්‍රැසිප්ස් - සාමාන්‍ය ජල හයසින්ත් ලෙසද හැඳින්වේ, (සහ " බෙංගාලයේ භීෂණය " ලෙසද හැඳින්වේ; සාමාන්‍යයෙන් බෙංගාලි භාෂාවෙන් එය බොහෝ විට 'කොචුරිපාන' ලෙස හැඳින්වේ) - ඇමසන් ද්‍රෝණියට ආවේණික ජලජ ශාකයක්වන අතර එය බොහෝ විට ඉතා ගැටළු සහගත වේ.ස්වකීය දේශ සීමාවෙන් පිටත ආක්‍රමණික විශේෂ . එය Pontederia subgහි එකමවිශේෂයයි. ඔෂුනේ . [2]

පොදු ජල හයසින්ත් අයිචෝර්නියා සීසීපීජී විද්‍යාත්මක වර්ගීකරණයසංස්කරණය කරන්න රාජ්යය: පැලෑටි පන්තිය : Tracheophytes පන්තිය : ඇන්ජියෝස්පර්ම්ස් පන්තිය : මොනොකොට්ස් පන්තිය : කොමලිනිඩ්ස් නියෝග: කොමෙලිනල්ස් පවුලේ: පොන්ටෙඩෙරියාසී කුලය: අයිචෝර්නියාව විශේෂ: ඊ. ක්‍රැසිප් ද්විපද නම Eichhornia crassipes මාර්ට්. සමාන පද අයිචෝර්නියා ක්‍රැසිප්ස් ( මාර්තු ) සොල්ම්ස් [1] අන්තර්ගතය විස්තරසංස්කරණය කරන්න තවත් හදාරන්න සත්‍යාපනය සඳහා මෙම කොටසට අමතර උපුටා දැක්වීම් අවශ්‍යයි . ( අප්රේල් 2021 ) වෝටර් හයසින්ත් යනු නිවර්තන සහ උප නිවර්තන දකුණු ඇමරිකාවට ආවේනිකව නිදහසේ පාවෙන බහු වාර්ෂික ජලජ පැළෑටියක් (හෝ හයිඩ්‍රොෆයිට්) වේ. පළල්, ඝන, දිලිසෙන, ඕවලාකාර පත්‍ර සහිත, ජල හයසින්ත් උසින් මීටර 1 (අඩි 3) තරම් ජල මතුපිටට ඉහලින් නැඟී යා හැක. ජල කඳට ඉහළින් පාවෙන බල්බයක් වැනි ගැටිති ආධාරයෙන් පාවෙන කඳක් මත කොළ 10-20 සෙ.මී. (අඟල් 4-8) පමණ ඇත. ඔවුන් සතුව දිගු, සිනිඳු හා බල්බ සහිත දalු ඇත. පිහාටු සහිත, නිදහසේ එල්ලෙන මුල් දම්-කළු වේ. කෙළින් වූ ගොයම් ගහක් කැපී පෙනෙන ලෙස ආකර්ෂණීය මල් 8-15 දක්වා වැඩි වන අතර බොහෝ විට ලැෙවන්ඩර් සිට රෝස දක්වා රෝස මල් පෙති හයක් ඇත. මල් පිපෙන්නේ නැති විට ජල හයසින්ත් ගෙම්බන්ගේ බිට් ලෙස වරදවා වටහා ගත හැකිය ( ලිම්නෝබියම් ස්පොන්ජියා[3] ) හෝ Amazon frogbit ( Limnobium laevigatum ).

දන්නා වේගයෙන්ම වර්ධනය වන ශාක වලින් එකක් වන වෝටර් හයසින්ත් ප්‍රධාන වශයෙන් ප්‍රජනනය කරන්නේ ධාවකයන් හෝ ස්ටෝලෝන් මගිනි , එය අවසානයේ දියණිය ශාක සාදයි. සෑම ශාකයකටම අමතරව සෑම වසරකම බීජ දහස් ගණනක් නිපදවිය හැකි අතර, මෙම බීජ වසර 28 කට වඩා වැඩි කාලයක් ශක්‍යව පැවතිය හැකිය. [4] සමහර ජල හයසින්ත් අග්නිදිග ආසියාවේ සමහර ස්ථානවල දිනකට මීටර් 2 සහ 5 (අඩි 7 සහ 16) අතර වර්ධනය වන බව සොයා ගන්නා ලදී . [5] පොදු හයසින්ත් ( පොන්ටෙඩේරියා ක්‍රැසිප් ) යනු දැඩි වගාකරුවන් වන අතර පැදුරු සති දෙකක් හෝ දෙකක් තුළ ප්‍රමාණයෙන් දෙගුණයක් විය හැකිය. [6] තවද ප්‍රමාණයට වඩා ශාක ගණන අනුව, ඒවා දින 23 ක් වැනි කෙටි කාලයකින් සිය ගුණයකින් සිය ගුණයකින් ගුණනය වන බව කියවේ.

ස්වදේශික පරාසය තුළ මෙම මල් දිගු දිව ඇති මී මැස්සන් මඟින් පරාගනය වන අතර ලිංගික හා ක්ලෝනිකව ප්‍රජනනය කළ හැකිය. හයසින්ත් වල ආක්‍රමණශීලී බව ක්ලෝන කිරීමට ඇති හැකියාව හා සම්බන්ධ වන අතර විශාල පැල්ලම් සියල්ලම එකම ප්‍රවේණික ස්වරූපයේ කොටසක් විය හැකිය.

දිය හයසින්ත් මල් මෝර්ෆ් තුනක් ඇති අතර එය " ට්‍රයිස්ටිලස් " ලෙස හැඳින්වේ . මල් මෝර්ෆ් ඔවුන්ගේ පිස්තෝලයේ දිග සඳහා නම් කර ඇත: දිගු, මධ්යම සහ කෙටි. [7] කෙසේ වෙතත් ත්‍රිත්ව ජනගහනය දකුණු ඇමරිකාවේ නිජබිම වන දකුණු හයසින්ත් ජල සීමාවට සීමා වී ඇත; හඳුන්වා දුන් පරාසය තුළ, M-morph පවතින අතර, L-morph විටින් විට සිදු වන අතර S-morph සම්පූර්ණයෙන්ම නොපවතී. [8] මල් වර්‍ගයේ මෙම භූගෝලීය ව්‍යාප්තියෙන් පෙන්නුම් කරන්නේ වර්‍ග ලොව පුරා ව්‍යාප්ත වීමේදී නිර්මාතෘගේ සිදුවීම් ප්‍රධාන භූමිකාවක් ඉටු කර ඇති බවයි. [9]

වාසස්ථානය සහ පරිසර විද්‍යාවසංස්කරණය කරන්න එහි වාසස්ථාන සිට පරාසයක නිවර්තන කාන්තාර කිරීමට උපනිවර්තන හෝ උණුසුම් සෞම්ය කාන්තාර වැසි වනාන්තර කලාප. ජල හයසින්ත් වල උෂ්ණත්ව ඉවසීම පහත පරිදි වේ: එහි අවම වර්ධන උෂ්ණත්වය 12 ° C (54 ° F); එහි ප්‍රශස්ථ වර්ධන උෂ්ණත්වය 25-30 ° C (77-86 ° F); එහි උපරිම වර්ධන උෂ්ණත්වය 33-35 ° C (91-95 ° F) වන අතර එහි pH අගය 5.0-7.5 ලෙස ගණන් බලා ඇත. තුහින මගින් කොළ මිය යන අතර ශාක ජල උෂ්ණත්වයට වඩා 34 °C (93 °F) ඉවසන්නේ නැත. සාමාන්‍ය ලවණතාව මුහුදු ජලයේ (කිලෝග්‍රෑමයකට ලුණු ග්‍රෑම් 5ක් පමණ) 15% ට වඩා වැඩි නම් ජල හයසින්ත් වර්ධනය නොවේ . දී කිවුල් ජලය , එහි කොළ epinasty පෙනී chlorosis, සහ අවසානයේ මිය යනවා. අස්වනු නෙළන ලද ජල හයසින්ත් පාරු මුහුදට පාවී ගොස් එහිදී මරා දමනු ලැබේ. [10]

නයිට්‍රජන් සවි කරන බැක්ටීරියා විශේෂයක් වන අසෝටෝබැක්ටර් ක්‍රූකොකම් සමහර විට පොල් බීඩංග වල පාද වටා සංකේන්ද්‍රණය වී ඇතිනමුත්ශාකය අධික නයිට්‍රජන් හිඟයකින් පීඩා විඳිනවා විනාබැක්ටීරියා නයිට්‍රජන් සවිනොකරයි. [11]

නැවුම් ශාක වල ගොරෝසු ස්ඵටික අඩංගු වේ . [10] මෙම ශාකයේ හයිඩ්‍රජන් සයනයිඩ් , ඇල්කලෝයිඩ් සහ ට්‍රයිටර්පෙනොයිඩ් අඩංගු වන අතර කැසීම ඇති කළ හැකි බව වාර්තා වේ . [12] 2,4-ඩයික්ලෝරෝෆෙනොක්සිඇසිටික් අම්ලය ඉසින ලද ශාක දූෂිත පරිසරවල නයිට්‍රේට්, [13] සහ අනෙකුත් හානිකර මූලද්‍රව්‍යවල මාරාන්තික මාත්‍රා එකතු විය හැක . [ උපුටා ගැනීමක් අවශ්‍යයි ]

භාවිතා කරයිසංස්කරණය කරන්න තවත් හදාරන්න සත්‍යාපනය සඳහා මෙම කොටසට අමතර උපුටා දැක්වීම් අවශ්‍යයි . ( අප්රේල් 2021 ) ජල හයසින්ත් ඉතා සාරවත් බැවින් කාර්මික භාවිතය සඳහා අස්වැන්න නෙලීම පාරිසරික පාලනයේ මාධ්‍යයක් ලෙසද ක්‍රියා කරයි.

ඊසානදිග ඉන්දියාව, පිලිපීනය, තායිලන්තය සහ වියට්නාමය යන රටවල ජල හයසින්ත් කඳන් ෙගත්තම් ද්‍රව්‍යයක් සහ තන්තු ප්‍රභවයක් ලෙස භාවිතා කරයි. බෑග්, පාවහන්, මල් වඩම්, තොප්පි, බඳුන්, නත්තල් පහන් කූඩු සහ තවත් අලංකාර ද්‍රව්‍ය සෑදීම සඳහා භාවිතා කරන ෙගත්තම් හෝ ලණුවක් සෑදීමට වියලන ලද කෙඳි නූල් එකට වියන ලද හෝ එකිනෙකට සම්බන්ධ කර ඇත. වියළි කඳන් බාස්කට් සහ ගෘහ භාණ්ඩ සඳහා භාවිතා වේ. ජල හයසින්ත් කෙඳි කඩදාසි සඳහා අමු ද්රව්ය ලෙස භාවිතා වේ.

ශාකයේ නයිට්‍රජන් විශාල ප්‍රමාණයක් අඩංගු බැවින් එය ජීව වායුව නිපදවීමට සහ ජෛව වායුවෙන් ලබා ගන්නා රොන් මඩ සඳහා උපස්ථරයක් ලෙස භාවිතා කළ හැකිය . කෙසේ වෙතත්, විෂ ද්රව්ය පහසුවෙන් සමුච්චය වීම නිසා, ශාකය ආහාර ලෙස භාවිතා කරන විට දූෂිත වීමට ඉඩ ඇත.

මෙම කර්මාන්තශාලාව කාර්මික අපජලය ජෛව පිරිසිදු කිරීම සඳහා යෝග්‍ය වන පරිදි කැඩ්මියම් , ක්‍රෝමියම් , කොබෝල්ට් , නිකල් , ඊයම් සහ රසදිය ඇතුළු බැර ලෝහ ලබා ගැනීමේ හැකියාව ඉතා ඉහළ වන අතර ඉහළ ධාරිතාවක් ඇත. [14] , [15] , [16] , [17] බැර ලෝහ වලට අමතරව පොන්ටෙඩේරියා ක්‍රැසිප් වලට රත්තරන් කැණීමේ මෙහෙයුම් ඉවසා සිටි ප්‍රදේශවල පරිසර හිතකාමී වන සයනයිඩ් වැනි අනෙකුත් විෂ ද ඉවත් කළ හැකිය . [18]

උතුරු ඇමරිකාව, යුරෝපය, ආසියාව, ඕස්ට්‍රේලියාව, අප්‍රිකාව සහ නවසීලන්තය තුළ ජල හයසින්ත් බහුලව හඳුන්වා දී ඇත . [19] බොහෝ ප්‍රදේශ වල එය වැදගත් හා හානිකර ආක්‍රමණික විශේෂයක් වී ඇත. නවසීලන්තයේ එය ජාතික පළිබෝධ පැලෑටි ගිවිසුමේ ලැයිස්තුගත කර ඇති අතර එමඟින් එය ප්‍රචාරණය කිරීම, බෙදා හැරීම හෝ විකිණීම වළක්වයි. එවැනි ලුසියානා, ලෙස විශාල ජල ප්රදේශවල කේරල Backwaters දී ඉන්දියාව , Tonlé යුෂ දී කාම්බෝජය , සහ ලේක් වික්ටෝරියා , එය බරපතල පළිබෝධ බවට පත් වී තිබේ. සාමාන්‍ය ජල හයසින්ත් අප්‍රිකාවේ වික්ටෝරියා විලේ ආක්‍රමණශීලී ශාක විශේෂයක් බවට පත්ව ඇත1980 ගණන් වල එය එම ප්‍රදේශයට හඳුන්වා දීමෙන් පසු. [20]

පාලනය නොකළ විට, ජල හයසින්ත් සම්පූර්ණයෙන්ම විල් සහ පොකුණු ආවරණය කළ හැක; මෙය ජල ප්‍රවාහයට නාටකාකාර ලෙස බලපාන අතර බොහෝ විට මිය යන දේශීය ජලජ පැළෑටි වෙත හිරු එළිය ඇතුළු වීම අවහිර කරයි. දිරාපත්වීමේ ක්‍රියාවලියේදී ජලයේ දියවී ඇති ඔක්සිජන් හීන වී බොහෝ විට මාළු විනාශ වේ. [21] මෙම ශාක ද අගමැති වාසස්ථාන නිර්මාණය මදුරුවන්ගෙන් , [22] සම්භාව්ය වාහකයන් රෝග, හා වන ජීවි විශේෂයක් snail සත්කාර කිරීමට දන්නා පරපෝෂිත flatworm හේතු වන, schistosomiasis (snail උණ). [23] පැපුවා නිව්ගිනියාවේ කුසගින්නෙන් පෙළෙන යැපුම් ගොවීන් සම්බන්ධයෙන් සෘජුවම දොස් පැවරීම , [ උපුටා ගැනීම අවශ්‍ය වේ] ඵලදායී පාලන වැඩ සටහන් ක්‍රියාත්මක නොවන විට ජල හයසින්ත් ප්‍රධාන ගැටලුවකි. මිනිසා විසින් සාදන ලද පොකුණුවල පාලනයකින් තොරව ජල හයසින්ත් බොහෝ විට ගැටළු ඇති කරයි, නමුත් රන් මසුන් සඳහා ආහාර ප්‍රභවයක් සැපයීම, ජලය පිරිසිදුව තබා ගැනීම [24] [25] සහ ඔක්සිජන් සැපයීමට උපකාරී වේ. [26]

හියසින්ත් බොහෝ විට මිනිස් ක්‍රියාකාරකම් හේතුවෙන් පීඩාවට පත් වූ ජල කඳවල් ආක්‍රමණය කරයි. [ උපුටා දැක්වීමක් අවශ්‍ය ] උදාහරණයක් ලෙස, කෘත්‍රිම ජලාශවල හෝ විශාල පෝෂක ප්‍රමාණයක් ලැබෙන eutrophied විල්වල ස්වභාවික ජීවන චක්‍ර අසමතුලිත කිරීමට ශාකවලට හැකිය .

නිසා පී crassipes ' invasiveness, කිහිපයක් ජීව විද්යාත්මක පාලන නියෝජිතයන් දෙදෙනෙකු ඇතුළු, එය පාලනය කිරීම සඳහා නිකුත් කර ඇති රතු කුරුමිණි ,: (Curculionidae Coleoptera) Neochetina bruchi Hustache හා Neochetina eichhorniae වෝනර්, සහ සලබයා Niphograpta albiguttalis (වොරන්) (Lepidoptera: Pyralidae). [27] [28] නියොචෙටිනා අයිචෝර්නියා "ජල හයසින්ත් නිෂ්පාදනය සැලකිය යුතු ලෙස අඩු කිරීමට" හේතු වේ (ලුසියානා හි); එමඟින් ශාකයේ උස, බර, මුල් දිග අඩු වන අතර, ශාකයෙන් දියණිය පැල අඩු ප්‍රමාණයක් නිෂ්පාදනය කරයි. N. eichhorniae 1972 දී ආර්ජන්ටිනාවේ සිට ෆ්ලොරිඩාවට හඳුන්වා දෙන ලදී [29]අර්ධ ජලජ පළගැටියෙකු වන Cornops aquaticum අතිරේක පාලන නියෝජිතයෙකු ලෙස දකුණු අප්‍රිකාවේ විමර්ශනය කෙරේ. [30]

එක්සත් ජනපදයසංස්කරණය කරන්න එක්සත් ජනපදය තුළ හැඳින්වීමසංස්කරණය කරන්න ජල හයසින්ත් එක්සත් ජනපදයට හඳුන්වා දුන් ආකාරය පිළිබඳව විවිධ ගිණුම් දක්වා ඇත. [ඒ]

(1884 ප්රදර්ශනය) , ද ලෙස හඳුන්වන දිය හයසින්ත් මල නිව් ඔර්ලියන්ස් හි ලෝක සැණකෙලියේ දී 1884 දී එක්සත් ජනපද හඳුන්වා දෙන ලදී යන ප්රකාශය සමඟ ලෝක කපු Centennial , [32] "මුල් සත්ය ගිණුමක්" ලෙස හඳුන්වාදෙනු ඇත, [33] "ලෙස මෙන් ම, දේශීය පුරාවෘත්තය". [34]

(ජපන් සම්බන්ධයක් ඇතැයි චෝදනා) යම් අවස්ථාවක දී, "පුරාවෘත්තයේ" අනුවාදයන් ප්‍රකාශ කළේ, ප්‍රදර්ශනයේ දී ජපන් නියෝජිත පිරිසක් විසින් මෙම පැල තෑග්ගක් ලෙස ලබා දී ඇති බවයි. [37] මෙම ඉල්ලීම මිලිටරි ඉංජිනේරුවරයාගේ වෙළඳ සඟරාවේ 1940, [ආ] [38] හි පළ වූ අදාළ ලිපියක නොමැති නමුත් ලුසියානා දෙපාර්තමේන්තුවේ වනජීවී හා ධීවර අංශයේ අධ්‍යක්ෂවරයා විසින් 1941 දී ලියන ලද කැබැල්ලක දක්නට ලැබේ. සංරක්ෂණය, කතුවරයා ලියා ඇති පරිදි, "ජපාන රජය ජපන් ගොඩනැගිල්ලක් පවත්වාගෙන ගියේය", සහ "ජපන් කාර්ය මණ්ඩලය වෙනිසියුලාවෙන් සැලකිය යුතු ජල හයසින්ත් ප්‍රමාණයක් ආනයනය කරන ලද අතර ඒවා සිහිවටන ලෙස ලබා දෙන ලදී". [c] [35] මෙම ප්‍රකාශය පසුකාලීන ලේඛකයන් විසින් පුනරුච්චාරණය කර ඇත, විස්තරවල විවිධ මාරුවීම් ඇත.Noel D. Vietmeyer (1975) ලියා ඇත්තේ "ජපන් ව්‍යවසායකයින්" මෙම ශාකය එක්සත් ජනපදයට හඳුන්වා දුන් බවත්, ශාක "වෙනිසියුලාවේ ඔරිනොකෝ ගඟෙන්" එකතු කර ඇති බවත්, [36] එම ප්‍රකාශය යුගලයක් විසින් එම සාරාංශය ඔස්සේ ප්‍රතිරාවය කරන ලදී. ක නාසා පර්යේෂකයන් ( Wolverton සහ මැක්ඩොනල්ඩ් 1979 වන සමරු ශාක නොසැලකිලිමත්ව විවිධ ජල මාර්ග දමා ඇති බව අවධාරණය කරයි සිටි),. [39] කැනේඩියානු ජීව විද්‍යාඥ ස්පෙන්සර් සීඑච් බැරට් (2004) මේ අතර ඔවුන් ප්‍රථමයෙන් උද්‍යාන පොකුණු වල වගා කරන ලද න්‍යායට අනුග්‍රහය දැක්වූ අතර පසුව ඒවා වැඩි වී අවට ප්‍රදේශවලට පලා ගියේය. [40] ළමා කතා කතන්දර කැරොල් මාෂ් විසින් පවසන ලද පරිදි ගිණුම වෙනස් විස්තරයක් ලබා ගනී(1992), ප්‍රදර්ශනය අතරතුර "ජපානය දිය හයසින්ත් බීජ ලබා දුන්නේය" යනුවෙන් පවසන අතර, [41] සහ තවත් දක්ෂිණ රචකයෙකු වන Gaspar J. "Buddy" Stall (1998) ජපන් ජාතිකයින් එම බීජවල පැකේජයක් සෑම පවුලකටම ලබා දුන් බව ඔහුගේ පාඨකයන්ට සහතික විය. . [42]

(වෙනත් හඳුන්වාදීමේ ක්‍රම) ආක්‍රමණික ශාක ව්‍යාප්තියේදී බීජ හා පැලෑටි අලෙවි කිරීම කෙබඳු කාර්යභාරයක් ඉටු කළ යුතුද යන්න පිළිබඳව එක් පත්‍රිකාවක් විමසා තිබේ. එය බව සොයා ගෙන ඇති පී crassipes ඉදිරිපත් කෙරිණි 1884 කලාපයේ නිව් ජර්සි, ෙබෝර්ඩන්ටවුන් එඩ්මන්ඩ් ඩී Sturtevant ගේ පරිච්ඡේදය දුර්ලභ දිය මානෙල් හා අනෙකුත් තෝරා ජලජ ශාක නාමාවලි , [43] සහ Haage සහ ෂ්මිට් [ ද ] ජර්මනියේ ඉදිරිපත් කර ඇත 1864 සිට බලාගාරය (සමාගම ආරම්භ කළ දා සිට). [43] 1895 වන විට, එය NJ, NY, California සහ Florida ප්‍රාන්තවල බීජ පිරිපහදු කරන්නන් විසින් පිරිනමන ලදී. [44] [d]

මෙම හාර්පර්ගේ සතිපතා නිව් ඔර්ලියන්ස් සිට එක්තරා මිනිසෙක් ඔහු කොලොම්බියාව, ඇ සිට එකතු ගෙදර වතුර hyacinths එකතු සහ ගෙනා බව පවසමින් සඟරාව (1895) යනු පෞරාණික ගිණුමක් මුද්රණය කර ඇත. 1892, සහ බලාගාරය වසර 2 කින් වැඩි විය. [46]

අග්නිදිග ආසාදනය හා පාලනයසංස්කරණය කරන්න හයසින්ත් පැදුරු බවට ප්‍රජනනය වන විට ඔවුන් මත්ස්‍යයින් සිටීම ඉවත් කරන අතර බෝට්ටු සහ නැව් ගත කිරීම සඳහා ජල මාර්ග හිර කරයි. [47] මෙම බලපෑම 20 වැනි සියවස ආරම්භය වන විට ලුසියානා ප්‍රාන්තයේ හොඳින් ග්‍රහණය විය. [32]

මෙම බලාගාරය 1890 දී [48] ෆ්ලොරිඩා ආක්‍රමණය කළ අතර ඇස්තමේන්තු ගත පරිදි කිලෝග්‍රෑම් 50/කි 2 ක් ස්කන්ධයෙන් ෆ්ලෝරිඩාවේ ජල මාර්ග අවහිර විය. [49] ශාන්ත ජෝන්ස් ගඟ අවහිර වීම බරපතල තර්ජනයක් විය, 1897 දී රජය විසින් ෆ්ලොරිඩා සහ ලුසියානා වැනි ගල්ෆ් රාජ්‍යයන් පීඩාවට පත් කරන ජල හයසින්ත් ගැටලුව විසඳීම සඳහා එක්සත් ජනපද හමුදා ඉංජිනේරු බලකායේ කාර්ය සාධක බලකායක් යවන ලදී . [e] [51] [50]

මේ අනුව මුල් 20 වන සියවසේ දී, එක්සත් ජනපද යුද්ධය දෙපාර්තමේන්තුව (එනම්, ඉංජිනේරු හමුදාවේ ඉංජිනේරු බලකායේ) එම ගුවන් යානා-streaming වාෂ්ප හා උණුසුම් ජලය, විවිධ වන ඉල්ලුම් ඇතුළුව, ශාක තුරන් විවිධ උපක්රම අත්හදා ශක්තිමත් අම්ල , හා අයදුම් ඛනිජ තෙල් අනුගමනය පුළුස්සා දැමීමෙන්. [F] ඉසීම සංතෘප්ත ලුණු විසඳුමක් (නමුත් තනුක විසඳුම් නොවේ) ඵලදායී ලෙස ශාක මරුට අවාසනාවන්ත ලෙස මෙය මිල අධික ලෙස සැලකූ අතර, ඉංජිනේරුවන් විසින් මුලිනුපුටා දැමීම සඳහා ප්‍රශස්ත පිරිවැය ඵලදායී මෙවලමක් ලෙස ආසනික් අම්ලය වූ හර්වෙස්ටා සන්නාම වල් නාශකය තෝරා ගත්හ . [52] [53]මෙම වල් නාශකය 1905 වන තෙක් භාවිතා කරන ලද අතර එය වෙනස්, සුදු ආසනික් පදනම් වූ සංයෝගයක් සමඟ ආදේශ කරන ලදී . [53] ඉසීම සම්බන්ධයෙන් චෝදනා ලැබූ ඉංජිනේරුවෙකු වස විෂ වීම ගැන නොසිතුවේ, ඉසින බෝට්ටුවේ කාර්ය මණ්ඩලය තම වැඩ කරන ප්‍රදේශවලින් නිතිපතා මසුන් අල්ලාගෙන ඒවා පරිභෝජනය කරන බවයි. [54] කෙසේ වෙතත්, පලා ගිය ජනපදවල විශාලත්වය සහ සමහර ආසාදිත ප්‍රදේශවලට ප්‍රවේශ විය නොහැකි වීම හේතුවෙන් ජල හයසින්ත් සම්පූර්ණයෙන්ම තුරන් කිරීමට ඉසීමට බලාපොරොත්තු නොවූ අතර, ඉංජිනේරුවරයා යෝජනා කළේ යම් ජීව විද්‍යාත්මක පාලන ක්‍රම අවශ්‍ය විය හැකි බවයි. [55]

1910 දී නිව් ෆුඩ්ස් සමිතිය විසින් නිර්භීත විසඳුමක් ඉදිරිපත් කරන ලදී . ඔවුන්ගේ සැලසුම වූයේ අප්‍රිකාවෙන් හිපපොටේමස් ගෙන්වා ලුසියානා බොක්ක වෙත ආනයනය කර මුදා හැරීමයි. හිපපොටේමස් පසුව වතුර හයසින්ත් අනුභව කරන අතර එවකට තිබූ තවත් බරපතල ගැටලුවක් වූ ඇමරිකානු මස් අර්බුදය විසඳීම සඳහා මස් නිෂ්පාදනය කළේය. [32]

ඇමරිකානු හිපෝ පනත ලෙස හැඳින්වෙන එච්ආර් 23621 ලුසියානා කොංග්‍රස් සභික රොබර්ට් බ්‍රෝසාර්ඩ් විසින් හඳුන්වා දෙන ලද අතර එක්සත් ජනපද නියෝජිත මන්ත්‍රී මණ්ඩලයේ කෘෂිකාර්මික කමිටුව විසින් විවාදයට ගන්නා ලදී. නිව් ෆුඩ්ස් සමිතියේ ප්‍රධාන සහයෝගිතාකරුවන් සහ බ්‍රෝසාර්ඩ්ගේ පනත් කෙටුම්පතට පක්ෂපාතී වූයේ ඇමරිකානු ප්‍රකට බාලදක්ෂ මේජර් ෆ්‍රෙඩ්රික් රසල් බර්න්හැම් සහ කැප්ටන් ෆ්‍රිට්ස් ඩුකේස්නේ ය., පසුව ජර්මනියේ කුප්‍රකට ඔත්තුකරුවෙකු බවට පත් වූ දකුණු අප්‍රිකානු බාලදක්ෂයෙකි. කෘෂිකාර්මික කමිටුව ඉදිරියේ ඉදිරිපත් කරමින්, බර්න්හැම්, ඇමරිකානුවන් ආහාරයට ගත් කුකුළන්, ඌරන්, එළදෙනුන්, බැටළුවන්, බැටළු පැටවුන් කිසිවක් එක්සත් ජනපදයට ආවේණික නොවන බව පෙන්වා දුන්නේය. සියල්ල සියවස් ගණනාවකට පෙර යුරෝපීය පදිංචිකරුවන් විසින් ආනයනය කර ඇත, එබැවින් හිපපොටේමස් සහ අනෙකුත් විශාල සතුන් ඇමරිකානු ආහාර වේලට හඳුන්වා දීමට ඇමරිකානුවන් පසුබට විය යුත්තේ ඇයි? දකුණු අප්‍රිකාවේ ඉපදී හැදී වැඩුණු Duquesne තවදුරටත් සඳහන් කළේ එම මහාද්වීපයේ යුරෝපීය පදිංචිකරුවන්ට හිපපොටේමස්, පැස්බරා, ඇන්ටිලෝප් සහ අනෙකුත් අප්‍රිකානු වන සතුන් ඔවුන්ගේ ආහාර වේලට ඇතුළත් කර ඇති අතර කිසිදු අහිතකර ප්‍රතිවිපාක අත්විඳ නැති බවයි. ඇමරිකානු හිපෝ පනත බොහෝ දුරට සම්මත වූ නමුත් එක් ඡන්දයක් අඩු විය. [32]

උත්ප්රාසාත්මකව, ජලය hyacinths ද වාසය කරන ජලය බවට හඳුන්වා දී ඇති විශේෂවලට චීටාවන් ෆ්ලොරිඩා, අරමුණ සඳහා bioremediation (cf. §Phytoremediation පහත දක්වා ඇති) කිරීමට දූෂිත හා වැටී ගොදුරක් බවට පත්ව ඇති ජලය ඇල්ගී වීමයි . [56] මැන්ටේටීස් සතුන්ගේ ආහාරයට හයසින්ත් ඇතුළත් වේ, [56] නමුත් එය ඔවුන් සඳහා පළමු තේරීමේ ආහාරය නොවිය හැකිය. [57]

එක්සත් ජනපදයේ විකිණීම සහ නැව්ගත කිරීමේ නීත්‍යානුකූලභාවයසංස්කරණය කරන්න In 1956 E. crassipes was banned for sale or shipment in the United States, subject to a fine and/or imprisonment.[58] This law was repealed by HR133 [59][60][116th Congress (2019-2020)] on 12/27/2020.

AfricaEdit See also: Water hyacinth in Lake Victoria

Water hyacinth at Kisumu Port The water hyacinth may have been introduced into Egypt in the late 18th to early 19th century during Muhammad Ali of Egypt's era, but was not recognized as an invasive threat until 1879.[61][62] The invasion into Egypt is dated between 1879 and 1892 by Brij Gopal.[63] Gopal; Junk; Davis (2000) , Biodiversity in Wetlands 2p. 109.</ref>

The plant (Afrikaans: waterhiasint[64]) arguably invaded South Africa in 1910,[66][67][68] although earlier dates have been claimed.[71][g]

The plant was introduced by Belgian colonists to Rwanda to beautify their holdings. It then advanced by natural means to Lake Victoria where it was first sighted in 1988.[73] There, without any natural enemies, it has become an ecological plague, suffocating the lake, diminishing the fish reservoir, and hurting the local economies. It impedes access to Kisumu and other harbors.

The water hyacinth has also appeared in Ethiopia, where it was first reported in 1965 at the Koka Reservoir and in the Awash River, where the Ethiopian Electric Light and Power Authority has managed to bring it under moderate control at considerable cost of human labor. Other infestations in Ethiopia include many bodies of water in the Gambela Region, the Blue Nile from Lake Tana into Sudan, and Lake Ellen near Alem Tena.[74] By 2018, it has become a serious problem on Lake Tana in Ethiopia.

The water hyacinth is also present on the Shire River in the Liwonde National Park in Malawi.

AsiaEdit

Haldia Municipality Pool, a public water reservoir is being choked by growing water hyacinth population as in December 2019. Water hyacinth was introduced to North America in 1884 and later to Asia, Africa, and Australia. Since there are no natural enemies in the new location, it can multiply quickly and cause disaster.

The water hyacinth was introduced to Bengal, India because of its beautiful flowers and shapes of leaves, but turned out to be an invasive weed draining oxygen from the water bodies and resulted in devastation of fish stock.[75] The water hyacinth was referred to as the "(Beautiful) Blue Devil" in Bengal, and "Bengal Terror" elsewhere in India; it was called "German weed" (Bengali: Germani pana) in Bangladesh out of belief the German Kaiser submarine mission[76] was involved in introducing them at the outbreak of World War I; and called "Japanese trouble" in Sri Lanka, due to the rumor that the British had planted them in order to entice Japanese aircraft to land on the insecure pads.[77][78]

In Bangladesh, projects have begun to utilize water hyacinth for the construction of floating vegetable gardens.[79]

Water hyacinth has also invaded the Tonlé Sap lake in Cambodia. An Osmose project in Cambodia is trying to fight it by having local people make baskets from it.

The plant entered Japan in 1884 for horticultural appreciation, according to conventional wisdom,[80][81] but a researcher devoted to the study of the plant has discovered that ukiyo-e artist Utagawa Kunisada (aka Utagawa Toyokuni III, d. 1865) produced a wood-block print featuring the water hyacinth, goldfish, and beautiful women, dated to 1855.[82] The plant is floated on the water surface of filled (glassware) fishbowls,[83] or glazed earthenware waterlily pots (hibachi pots serving as substitute).[84]

In the 1930s, water hyacinth was introduced into China as a feed, ornamental plant and sewage control plant, and it was widely planted in the south as an animal feed. Beginning in the 1980s, with the rapid development of China's inland industry, the eutrophication of inland waters has intensified. With the help of its efficient asexual reproduction and environmental adaptation mechanisms, water hyacinth has begun to spread widely in the river basin. The hyacinths blocked the river and hindered the internal water traffic. For example, many waterways in Zhejiang and other provinces were blocked by the rapidly growing water hyacinth. In addition, a large number of water hyacinths floating in the water will block sunlight from entering the water, and its decay consumes a lot of dissolved oxygen in the water, pollutes the water quality, and can kill other aquatic plants. The outbreak of water hyacinth has seriously affected the biodiversity of the local ecosystem and threatened the production, life and health of community residents.

In Iraq, water hyacinth which was imported in the 1990s as a decorative plant, caused major problems for water supply systems and fishermen at the Euphrates.

EuropeEdit In 2016, the European Union banned any sales of the water hyacinth in the EU.[85] The species features on the list of Invasive Alien Species of Union Concern.[86] This means that not only the sales but also importation, cultivation, or intentional release into the environment are forbidden in the whole of the European Union.[87]

Invasive speciesEdit Water hyacinth breeds quickly, is easy to float and spread, and can quickly cover the water body, resulting in poor water transparency. Therefore, in natural waters, water hyacinth competes with other aquatic (floating and submerged) plants and algae for mineral nutrition, sunlight, etc. resources, thereby inhibiting the growth of other aquatic and algal organisms. In 2011, Wu Fuqin et al.[88] tracked the results of Yunnan Dianchi Lake and also showed that water hyacinth could affect the photosynthesis of phytoplankton, submerged plants and algae by water environment quality and inhibit its growth. In addition, the outbreak of water hyacinth and its decay stage will consume a large amount of dissolved oxygen in the water body at the same time, and the space for reproduction of underwater animals such as fish will be reduced, and even a large number of fish will die. It is similar to changing the original food chain in the water body, thereby reducing the stability of the ecosystem in this water area.[citation needed]

The massive growth of water hyacinth often covers the water body where it is located, blocking river channels and waterways, and impeding water transportation. According to reports, a large area of water hyacinth has appeared in the lower reaches of the Han River in Wuhan for 20 consecutive days, posing a direct threat to the safe navigation of ships in the lower reaches of the Yangtze River. On the waters of the Yaojiang, Fenghua, and Minjiang rivers in Ningbo, Zhejiang, ships were also unable to sail because of the masses of vegetation.[89] Secondly, water hyacinth can absorb a large amount of harmful heavy metals and other substances. After death, it will rot and sink to the bottom of the water, causing secondary pollution to the water body, destroying the natural water quality, and may even affect the quality of residents' drinking water in severe cases. Third, due to the dense growth of water hyacinth, it brings great difficulties to fishermen and often destroys fishing gear, resulting in a large increase in fishing costs.[90] The surface of the water body where water hyacinth grows heavily is often a breeding place for mosquitoes and harmful pathogens, posing a potential threat to the health of local residents.[91]

The invasion of water hyacinth also has socioeconomic consequences. Since water hyacinth is comprised up of 95% water, the evapotranspiration rate is high.[92] As such, small lakes that have been covered with the species can dry out and leave communities without adequate water or food supply. In some areas, dense mats of water hyacinth prevents the use of a waterway, leading to the loss of transportation (both human and cargo) as well as a loss of fishing possibilities.[93] Large sums of money are allocated to the removal of water hyacinth from the water bodies as well as figuring out how to destroy the remains harvested.[94] Harvesting water hyacinth mechanically requires a lot of effort. A million tons of fresh biomass would require 75 trucks with a capacity of 40m^3, per day, for 365 days to get rid of a million tons of water hyacinth.[95] The water hyacinth would then be transferred to a dumping site and allowed to decompose which releases CO2, CH4 and nitrous oxides which would all negatively impact the air quality and contribute to global warming.[96]

ControlEdit Control depends on the specific conditions of each affected location such as the extent of water hyacinth infestation, regional climate, and proximity to human and wildlife.[97]

Chemical controlEdit Chemical control is the least used out of the three controls of water hyacinth, because of its long-term effects on the environment and human health. The use of herbicides requires strict approval from governmental protection agencies of skilled technician to handle and spray the affected areas. The use of chemical herbicides is only used in case of severe infiltration of water hyacinth.[98] However, the most successful use of herbicides is when it is used for smaller areas of infestation of water hyacinth. This is because in larger areas, more mats of water hyacinths are likely to survive the herbicides and can fragment to further propagate a large area of water hyacinth mats. In addition, it is more cost-effective and less laborious than mechanical control. Yet, it can lead to environmental effects as it can penetrate into the ground water system and can affect not only the hydrological cycle within an ecosystem but also negatively affect the local water system and human health. It is also notable that the use of herbicides is not strictly selective of water hyacinths; keystone species and vital organisms such as microalgae can perish from the toxins and can disrupt fragile food webs.[97]

The chemical regulation of water hyacinths can be done using common herbicides such as 2,4-D, glyphosate, and diquat. The herbicides are sprayed on the water hyacinth leaves and leads to direct changes to the physiology of the plant.[99] The use of the herbicide known as 2,4-D leads to the death of water hyacinth through inhibition of cell growth of new tissue and cellular apoptosis.[100] It can take almost a two-week period before mats of water hyacinth are destroyed with 2, 4-D. Between 75,000 and 150,000 acres (30,000 and 61,000 ha) of water hyacinth and alligator weed are treated annually in Louisiana.[101]

The herbicide known as diquat is a liquid bromide salt that can rapidly penetrate the leaves of the water hyacinth and lead to immediate inactivity of plant cells and cellular processes. For the herbicide glyphosate, it has a lower toxicity than the other herbicides; therefore, it takes longer for the water hyacinth mats to be destroyed (about three weeks). The symptoms include steady wilting of the plants and a yellow discoloration of the plant leaves that eventually leads to plant decay.[98]

Physical controlEdit Physical control is performed by land-based machines such as bucket cranes, draglines, or boom or by water based machinery such as aquatic weed harvesters,[102] dredges, or vegetation shredder.[103] Mechanical removal is seen as the best short-term solution to the proliferation of the plant. A project on Lake Victoria in Africa used various pieces of equipment to chop, collect, and dispose of 1,500 hectares (3,700 acres) of water hyacinth in a 12-month period. It is, however, costly and requires the use of both land and water vehicles, but it took many years for the lake to become in poor condition and reclamation will be a continual process.[citation needed]

It can have an annual cost from $6 million to $20 million and is only considered a short-term solution to a long-term problem. Another disadvantage with mechanical harvesting is that it can lead to further fragmentation of water hyacinths when the plants are broken up by spinning cutters of the plant-harvesting machinery. The fragments of water hyacinth that are left behind in the water can easily reproduce asexually and cause another infestation.[99]

However, transportation and disposal of the harvested water hyacinth is a challenge because the vegetation is heavy in weight. The harvested water hyacinth can pose a health risk to humans because of the plant's propensity for absorbing contaminants, and it is considered toxic to humans. Furthermore, the practice of mechanical harvesting is not effective in large-scale infestations of the water hyacinth, because this aquatic invasive species grows much more rapidly than it can be eliminated. Only one to two acres (1⁄2 to 1 ha) of water hyacinth can be mechanically harvested daily because of the vast amounts of water hyacinths in the environment. Therefore, the process is very time-intensive.[104]

In 2010 the insect Megamelus scutellaris was released by the Agricultural Research Service as a biological control for water hyacinth.[105] Biological controlEdit As chemical and mechanical removal is often too expensive, polluting, and ineffective, researchers have turned to biological control agents to deal with water hyacinth. The effort began in the 1970s when USDA researchers released into the United States three species of weevil known to feed on water hyacinth, Neochetina bruchi, N. eichhorniae, and the water hyacinth borer Sameodes albiguttalis. The weevil species were introduced into the Gulf Coast states, such as Louisiana, Texas, and Florida, where thousands of acres were infested by water hyacinth. It was found that a decade later in the 1980s that there was a decrease in water hyacinth mats by as much as 33%. However, because the life cycle of the weevils is ninety days, it puts a limitation on the use of biological predation to efficiently suppress water hyacinth growth.[101] These organisms regulate water hyacinth by limiting water hyacinth size, its vegetative propagation, and seed production. They also carry microorganisms that can be pathological to the water hyacinth. These weevils eat stem tissue, which results in a loss of buoyancy for the plant, which will eventually sink.[99] Although meeting with limited success, the weevils have since been released in more than 20 other countries.[citation needed] However, the most effective control method remains the control of excessive nutrients and prevention of the spread of this species.[citation needed]

In May 2010, the USDA's Agricultural Research Service released Megamelus scutellaris as an additional biological control insect for the invasive water hyacinth species. Megamelus scutellaris is a small planthopper insect native to Argentina. Researchers have been studying the effects of the biological control agent in extensive host-range studies since 2006 and concluded that the insect is highly host-specific and will not pose a threat to any other plant population other than the targeted water hyacinth. Researchers also hope that this biological control will be more resilient than existing biological controls and the herbicides that are already in place to combat the invasive water hyacinth.[105]

Another insect being considered as a biological control agent is the semi-aquatic grasshopper Cornops aquaticum. This insect is specific to the water hyacinth and its family, and besides feeding on the plant, it introduces a secondary pathogenic infestation. This grasshopper has been introduced into South Africa in controlled trials.[30]

The introduction of manatees into waterways was reportedly successful in controlling the plant's growth in Guyana.[57]

The Rhodes University Center for Biological Control is rearing Megamelus scutellaris en masse for biocontrol at dams in South Africa.[106][107]

UsesEdit BioenergyEdit Because of its extremely high rate of development, Pontederia crassipes is an excellent source of biomass. One hectare (2.5 acres) of standing crop thus produces more than 70,000 m3/ha (1,000,000 cu ft/acre) of biogas (70% CH 4, 30% CO 2).[108] According to Curtis and Duke, one kg (2.2 lb) of dry matter can yield 370 litres (13 cu ft) of biogas, giving a heating value of 22,000 kJ/m3 (590 Btu/cu ft) compared to pure methane (895 Btu/ft3)[109]

Wolverton and McDonald report approximately 0.2 m3/kg (3 cu ft/lb) methane,[h] indicating biomass requirements of 350 t/ha (160 short ton/acre) to attain the 70,000 m3/ha (1,000,000 cu ft/acre) yield projected by the National Academy of Sciences (Washington).[111] Ueki and Kobayashi mention more than 200 t/ha (90 short ton/acre) per year.[112] Reddy and Tucker found an experimental maximum of more than 1⁄2 tonne per hectare (1⁄4 short ton/acre) per day.[113]

Bengali farmers collect and pile up these plants to dry at the onset of the cold season; they then use the dry water hyacinths as fuel. The ashes are used as fertilizer. In India, one tonne (1.1 short tons) of dried water hyacinth yields about 50 liters ethanol and 200 kg residual fiber (7,700 Btu). Bacterial fermentation of one tonne (1.1 short tons) yields 26,500 ft3 gas (600 Btu) with 51.6% methane (CH 4), 25.4% hydrogen (H 2), 22.1% carbon dioxide (CO 2), and 1.2% oxygen (O 2). Gasification of one tonne (1.1 short tons) dry matter by air and steam at high temperatures (800 °C or 1,500 °F) gives about 40,000 ft3 (1,100 m3) natural gas (143 Btu/ft3) containing 16.6% H 2, 4.8% CH 4, 21.7% CO (carbon monoxide), 4.1% CO 2, and 52.8% N 2 (nitrogen). The high moisture content of water hyacinth, adding so much to handling costs, tends to limit commercial ventures.[111][114] A continuous, hydraulic production system could be designed, which would provide a better utilization of capital investments than in conventional agriculture, which is essentially a batch operation.[10][115]

The labor involved in harvesting water hyacinth can be greatly reduced by locating collection sites and processors on impoundments that take advantage of prevailing winds. Wastewater treatment systems could also favorably be added to this operation. The harvested biomass would then be converted to ethanol, biogas, hydrogen, gaseous nitrogen, and/or fertilizer. The byproduct water can be used to irrigate nearby cropland.[10]

Phytoremediation, waste water treatmentEdit Water hyacinth removes arsenic from arsenic-contaminated drinking water. It may be a useful tool in removing arsenic from tube well water in Bangladesh.[116]

Water hyacinth is also observed to enhance nitrification in wastewater treatment cells of living technology. Their root zones are superb micro-sites for bacterial communities.[24]

Water hyacinth is a common fodder plant in the third world especially Africa though excessive use can be toxic. It is high in protein (nitrogen) and trace minerals and the goat feces are a good source of fertilizer as well.

Water hyacinth is reported for its efficiency to remove about 60–80% nitrogen[117] and about 69% of potassium from water.[118] The roots of water hyacinth were found to remove particulate matter and nitrogen in a natural shallow eutrophicated wetland.[119][120]

The plant can also screen heavy metals and various other toxins from contaminated water.[121]

The roots of Pontederia crassipes naturally absorb pollutants, including lead, mercury, and strontium-90, as well as some organic compounds believed to be carcinogenic, in concentrations 10,000 times that in the surrounding water.[122] Water hyacinths can be cultivated for waste water treatment (especially dairy waste water).[10][failed verification]

AgricultureEdit In places where water hyacinth is invasive, overabundant, and in need of clearing away, these traits make it free for the harvesting, which makes it very useful as a source of organic matter for composting in organic farming. It is used internationally for fertilizer and as animal feed.[123]

In Bengal, India the kachuri-pana has been used primarily for fertilizer, compost or mulch, and secondarily as fodder for livestock and fish.[124] In Bangladesh, farmers in the southwestern region cultivate vegetables on "floating gardens" usually with a bamboo-built frame base, with dried mass of water hyacinth covered in soil as bedding. As a large portion of cultivable land goes under water for months during monsoon in this low-lying region, farmers have grown this method for many decades now. The method of this agriculture is known by many names including dhap chash and vasoman chash.[125]

In Kenya, East Africa, it has been used experimentally as organic fertilizer, although there is controversy stemming from the high alkaline pH value of the fertilizer.[126]

Other usesEdit In various places in the world, the plant is used for making furniture, handbags, baskets, rope, and household goods/interior products (lampshades, picture frames) by businesses launched by NGOs and entrepreneurs.[123][56]

Woven productsEdit American-Nigerian Achenyo Idachaba has won an award for showing how this plant can be exploited for profit as woven procuts in Nigeria.[127]

PaperEdit Though a study found water hyacinths of very limited use for paper production,[128] they are nonetheless being used for paper production on a small scale. Goswami pointed out in his article that water hyacinth has the potential to make tough and strong paper. He found that adding water hyacinth pulp to the raw material of bamboo pulp for anti-grease paper can increase the physical strength of paper.

EdibilityEdit The plant is used as a carotene-rich table vegetable in Taiwan. Javanese sometimes cook and eat the green parts and inflorescence.[10] Vietnamese also cook the plant and sometimes add its young leaves and flower to their salads.

Medicinal useEdit In Kedah (Malaysia), the flowers are used for medicating the skin of horses.[10] The species is a "tonic".[129][130]

Potential as bioherbicidal agentEdit Water hyacinth leaf extract has been shown to exhibit phytotoxicity against another invasive weed Mimosa pigra. The extract inhibited the germination of Mimosa pigra seeds in addition to suppressing the root growth of the seedlings. Biochemical data suggested that the inhibitory effects may be mediated by enhanced hydrogen peroxide production, inhibition of soluble peroxidase activity, and stimulation of cell wall-bound peroxidase activity in the root tissues of Mimosa pigra.[131]

GalleryEdit

Floating plant

Flowers

Close-up of flowers

Large pond covered with water hyacinth

Inflated petiole

Huge swamp field populated by Pontederia crassipes

Explanatory notesEdit

Including indication that these were grown in nurseries and landscapes soon after the American Civil War (ended 1865).[31] Note that military engineers were tasked with the removal of water hyacinths in the South, as explained below. Brown (1941) also wrongly claims the species to be "a native to Japan", p. 9. Brown appears in a photograph on p. 12. It might be also noted that when the World's Fair returned to the U.S. in 1993 and was held in Chicago (World's Columbian Exposition), Edmund D. Sturtevant was there displaying his water-lilies.[45] The term "board of engineer officer" is used, but the biography from one of its members, in the West Point graduate roll, shows he was from the Army Corps of Engineers.[50] The 1903 Experiment Report has "petroleum", whereas Klorer 1909, p. 443 writes "Beaumont fuel oil". The more ambitious by Kitunda (2017), p. xv dating to 1829 due to William Townsend Aiton of Kew Gardens does not pan out, since the pointed source, Curtis's Botanical Magazine (1829) merely states Aiton made the plant available then to Glasgow Botanic Gardens.[72] i.e., 200 liters out of the "350 to 411 liters of biogas per kg dry weight of water hyacinths (5.7 to 6.6 scf per dry lb)" reported by this team with Barlow.[110] 

ReferencesEdit

"Eichhornia crassipes". Global Invasive Species Database (GISD). Pellegrini, M. O. O.; Horn, C. N. & Alemida, R. F. (2018). "Total evidence phylogeny of Pontederiaceae (Commelinales) sheds light on the necessity of its recircumscription and synopsis of Pontederia L." PhytoKeys (108): 25–83. doi:10.3897/phytokeys.108.27652. PMC 6160854. PMID 30275733. "Limnobium spongia". UF / IFAS Center for Aquatic and Invasive Plants. Sullivan, Paul R; Wood, Rod (2012). Water hyacinth (Eichhornia crassipes (Mart.) Solms) seed longevity and the implications for management (PDF). 18th Australasian Weeds Conference. Melbourne. Gopal, Brij (1987). Water Hyacinth (Aquatic Plant Studies). Elsevier Science. . Dickinson, Richard; Royer, France (2014). Weeds of North America. University of Chicago Press. p. 625. . Water hyacinth forms large floating mats.. Under ideal conditions populations may double in size every 6–18 days. "Eichhornia crassipes (water hyacinth)". Invasive Species Compendium. CABI. Retrieved November 14, 2017. Barrett, Spencer C.H. (1977) Tristyly in Eichhornia crassipes (Water Hyacinth). Biotropica, 9: 230–238 Barrett, Spencer C.H. (1989) Waterweed invasions. Scientific American, 260: 90–97. Duke 1983, Eichhornia crassipes (Mart.) Solms Matai, S.; Bagchi, D.K. (1980), Gnanam, A.; Krishnaswamy, S.; Kahn, J.S. (eds.), "Water hyacinth: a plant with prolific bioproductivity and photosynthesis", Proceedings of the International Symposium on Biological Applications of Solar Energy, 1–5 December 1978, MacMillan Co. of India, Madras, pp. 144–148 apud Duke (1983). Medicinal plants of east and southeast Asia. By L.M Perry. 1980. MIT Press, Cambridge. Cited in Duke (1983). Tropical feeds. Feed information summaries and nutritive values. By B. Gohl. 1981. FAO Animal Production and Health Series 12. FAO, Rome. Cited in Duke (1983). Upadhyay, Alka R.; B. D. Tripathi (2007). "Principle and Process of Biofiltration of Cd, Cr, Co, Ni & Pb from Tropical Opencast Coalmine Effluent". Water, Air, & Soil Pollution. Springer. 180 (1–4): 213–223. Bibcode:2007WASP..180..213U. doi:10.1007/s11270-006-9264-1. S2CID 97353113. Abou-Shanab, R. A. I.; Angle, JS; Van Berkum, P; et al. (2007). "Chromate-Tolerant Bacteria for Enhanced Metal Uptake by Eichhornia crassipes (MART.)". International Journal of Phytoremediation. 9 (2): 91–105. doi:10.1080/15226510701232708. PMID 18246718. S2CID 21893402. Maine, M.A.; Sune, N; Hadad, H; Sanchez, G; Bonetto, C; et al. (2006). "Nutrient and metal removal in a constructed wetland for wastewater treatment from a metallurgic industry". Ecological Engineering. Elsevier. 26 (4): 341–347. doi:10.1016/j.ecoleng.2005.12.004. Skinner, Kathleen; Wright, N; Porter-Goff, E; et al. (2007). "Mercury uptake and accumulation by four species of aquatic plants". Environmental Pollution. Elsevier. 145 (1): 234–237. doi:10.1016/j.envpol.2006.03.017. PMID 16781033. Ebel, Mathias; Evangelou, MW; Schaeffer, A; et al. (2007). "Cyanide phytoremediation by water hyacinths (Eichhornia crassipes)". Chemosphere. Elsevier. 66 (5): 816–823. Bibcode:2007Chmsp..66..816E. doi:10.1016/j.chemosphere.2006.06.041. PMID 16870228. Gannon, Mike (January 15, 2014). "Water Hyacinth – In and Out of Your Water Garden". Full Service Aquatics. Chepkoech, Anita (February 7, 2017). "Removal of Water Hyacinth Could Take Longer, Expert Says". Daily Nation. Voiland, Adam (June 1, 2016). "Seven Things You Didn't Know About Water Hyacinth". Earth Observatory. Retrieved November 21, 2017. "Non-native Invasive Freshwater Plants — Water Hyacinth (Eichornia crassipes) — Technical Information". Washington State Department of Ecology. Archived from the original on November 15, 2017. Retrieved November 21, 2017. Coles, G.C.; Kabatereine, N.B. (June 2008). "Water hyacinth and the transmission of schistosomiasis". Transactions of the Royal Society of Tropical Medicine and Hygiene. 102 (6): 619–620. doi:10.1016/j.trstmh.2008.01.009. PMID 18374376. Todd, J.; Josephson, B. (May 1996). "The design of living technologies for waste treatment". Ecological Engineering. 6 (1–3): 109–136. doi:10.1016/0925-8574(95)00054-2. S2CID 13068184. Sheffield, C.W. (June 1967). "Water Hyacinth For Nutrient Removal" (PDF). Journal of Aquatic Plant Management (JAPM). 6: 27–30. Retrieved July 31, 2013. Hanson, Sarah (March 20, 2013). "Eichhornia crassipes – The 'Jekyll and Hyde' of the freshwater world". Tropical Biodiversity. Retrieved November 21, 2017. Julien, M.H., and Griffiths, M.W. (1998), Biological Control of Weeds: A World Catalogue of Agents and their Target Weeds (4th ed.), Oxon, UK: CABI Publishing, CAB International. "Biological Control of Weeds — A World Catalogue of Agents and their Target Weeds". iBiocontrol. The University of Georgia – Center for Invasive Species and Ecosystem Health. Retrieved November 14, 2017. Goyer, Richard A.; Stark, John D. (1981). "Suppressing water hyacinth with an imported weevil". Louisiana Agriculture. 24 (4): 4–5. Amédégnato, Christiane; Devriese, Hendrik (2008), Balian, E.V.; Lévêque, C.; Segers, H.; Martens, K. (eds.), "Global diversity of true and pygmy grasshoppers (Acridomorpha, Orthoptera) in freshwater", Freshwater Animal Diversity Assessment, Springer Science & Business Media, p. 542, . Reprinted from Hydrobiologia, 595 (2008), doi:10.1007/s10750-007-9132-z. Penfound & Earle (1948), p. 449: "some evidence.. cultivated as greenhouse and landscape exotic shortly after the War between the States." Mooallem, John (2013). "American Hippopotamus". The Atavist. Vol. 32. New York. ASIN B00HEWJTF4. Retrieved November 14, 2017; Mooallem's piece was also featured in Miller, Greg (December 20, 2013). "The Crazy, Ingenious Plan to Bring Hippopotamus Ranching to America". Wired. ISSN 1059-1028. Penfound & Earle (1948), p. 449. Douglas, Lake (2011). Public Spaces, Private Gardens: A History of Designed Landscapes in New Orleans. LSU Press. pp. 54–55, 246 nn26–27. . Brown, James, Major (1941). "Water hyacinth control in fishing waters". Louisiana Conservation Review. Vol. 10 no. 2. Department of Conservation, State of Louisiana. p. 9. Alt URL Vietmeyer (1975), p. 65. Claimed in Major James Brown (1941),[35] Vietmeyer (1975),[36] Wolverton & McDonald (1979), p. 2, Barrett (2004), p. 92, and Mooallem (2013)[32] as delineated below. Wunderlich, William E. (1940). "Machines Combat Aquatic Growth". The Military Engineer. Society of American Military Engineers. 33 (1): 517. Wolverton & McDonald (1979), p. 2: " Japanese exhibitors coming to the 1884 Cotton States Exposition in New Orleans, Louisiana, brought along this aquatic plant because of its beautiful lavender flowers. They had collected the water hyacinths from the Orinoco River in Venezuela. These plants were given away at the exposition as souvenirs". Barrett (2004), p. 92: "..In that year water hyacinths imported from the lower Orinoco River in Venezuela were distributed as gifts by a Japanese delegation". Douglas, Lake (1992). Loony Louisiana!. Carole Marsh Louisiana Bks. . Stall, Gaspar J. "Buddy" (1998). Buddy Stall's Louisiana Potpourri. Pelican Publishing. p. 81. . Mack, Richard N. (1991). "The Commercial Seed Trade: An Early Disperser of Weeds in the United States". Economic Botany. Springer on behalf of New York Botanical Garden Press. 45 (2): 265–266. doi:10.1007/BF02862053. JSTOR 4255340. S2CID 36826088. Mack (1991), pp. 265–266, 262 (Table 1, Eicchornia crassipes) Tricker, William (August 1, 1910). "The Water Garden: a quarter century of aquatics". Gardening. Vol. 18 no. 430. p. 338. "This Busy World", Harper's Weekly, 39, May 4, 1895 Penfound & Earle (1948), p. 450. Webber 1897, p. 11 apud Penfound & Earle 1948, p. 449 "A Troublesome ′Water Weed′". Popular Science Monthly. LII: 429. January 1898. Retrieved November 14, 2017. Washington Cullum, George; Holden, Edward Singleton, eds. (1901). William H. H. Benyaurd. Biographical Register of the Officers and Graduates of the U.S. Military Academy, at West Point, N.Y. Houghton, Mifflin. pp. 138–139. Klorer 1909, p. 43. "Report on Experiments for Destruction of the Water Hyacinth in the Waters of Florida", Annual Report of the Department of War, 12 (4), p. 2433, 1903 Klorer 1909, pp. 42–44. Klorer 1909, p. 45. Klorer 1909, p. 47. Doughty, Robin W.; Turner, Matt Warnock (2019). Unnatural Texas?: The Invasive Species Dilemma. Texas A&M University Press. pp. 54–55, 246 nn26–27. . Barrett (2004), p. 96. "Transportation of water hyacinths". Bill No. 18 U.S. Code § 46 of 1 August 1956. United States Congress. Cuellar, Henry (December 27, 2020). "H.R.133 - 116th Congress (2019-2020): Consolidated Appropriations Act, 2021". www.congress.gov. Retrieved December 29, 2020. "TITLE X--CLEAN UP THE CODE ACT OF 2019 SEC. 1002. REPEALS. The following provisions of title 18, United States Code, are repealed: (1) Section 46 relating to transportation of water hyacinths.". Act of 27 December 2020. Kitunda (2017), pp. xxiv, 6. Hussein, Walaa (September 7, 2016). "How this invasive flower is taking over the Nile". Al-Monitor. CAIRO. Gopal & Sharma 1981. Stirton, C. H. (1983). Plant Invaders: Beautiful, But Dangerous : a Guide to the Identification and Control of Twenty-six Plant Invaders of the Province of the Cape of Good Hope. Department of Nature and Environmental Conservation of the Cape Provincial Administration. p. 68. . Ashton, P. J.; Scott, W. E.; Sten, D.J.; Wells, R. J. (1979), "The chemical control programme against the water hyacinth Eichhornia crassipes (Mart.) Solm on Hartbeespoort Dam", South African Journal of Science, 75: 303–306 Dutoit. R., (1938). "Water hyacinth". Farming South Africa 13, 16–17, apud Ashton et al. (1979), p. 303[65] Gopal 1987. apud Gopal; Junk; Davis (2000) , Biodiversity in Wetlands 2p. 109. Kluge. R. L. (1978). Eichhornia crassipes. In Plant Invaders: Beautiful but Dangerous, edit. C. H. Stirton Wise, R.M.; Wilgen, B.W. van; Hill, M.P.; Schulthess, F.; Tweddle, D.; Chabi-Olay, A.; Zimmermann, H.G. (February 2007), The Economic Impact and Appropriate Management of Selected Invasive Alien Species on the African Continent FINAL REPORT (PDF), Global Invasive Species Programme, p. 7. CSIR Report Number: CSIR/NRE/RBSD/ER/2007/0044/C The 1884 dating given by R. L. Kluge (1978)[69] (also C. H. Stirton (1983)[64]) is refuted by Ashton et al. (1979), p. 303 as a mistake for the year it was introduced into the U. S., 1884 (year of the World's Fair in New Orleans, Louisiana). Kitunda (2017), pp. 107–108 cites Zimmermann, H. G. et al. (2007), that the plant was distributed at the 1904 St. Louis World's Fair, aka "Louisiana Purchase Exposition", and this was one possible route of transmission to S. Africa in 1910.[70] Hooker, William Jackson (1829) "#2932 Pontederia azurea. Large-flowered Pnotederia", Curtis's Botanical Magazine, New Series 3 (=Vol. 56) Thielke, Thilo (September 2, 2008). "Die grüne Pest" [The Green Pest]. Spiegel Online (in German). Retrieved September 2, 2008. Rezene, F. (2005). "Water Hyacinth (Eichhornia crassipes): A Review of its Weed Status in Ethiopia". Arem. 6: 105–111. Cited in Yirefu, F.; Tafesse, A.; Gebeyehu, T.; Tessema, T. (2007). "Distribution, Impact and Management of Water Hyacinth at Wonji-Shewa Sugar Factory" (PDF). Eth. J. Of Weed MGT. 1 (1): 41–52. Archived from the original (PDF) on February 22, 2014. Gopal & Sharma (1981), apud Petr, T. (2000) Interactions Between Fish and Aquatic Macrophytes in Inland Waters: A Review, p. 84 Husain, Anwar (July 1969). "Silent Scourges of East Pakistan". Perspective. Vol. 3 no. 1. p. 261. Vietmeyer (1975), p. 67. Monsod (1979), p. 30. Helvetas Bangladesh (February 6, 2013). "How to do Floating Vegetable Garden-step by step". Retrieved March 21, 2019. Kadono (2004), p. 163. Ishii et al. (2001), p. 28. Ishii et al. (2001), pp. 29–30. "Hotei-aoi ほてい-あおい【布袋葵】", Kojien, 4th ed., 1991. Kaneko, Yukiko (2006). Chotto wa no aru kurashi ga nandaka totemo wakuwaku suru ちょこっと和のある暮らしが なんだかとてもワクワクする！. Subarusha. . Marks, Simon (December 14, 2016). "Dutch breeders hit back at EU's invasive alien species ban". Politico. Retrieved September 10, 2020. "List of Invasive Alien Species of Union concern - Environment - European Commission". ec.europa.eu. Retrieved July 27, 2021. "REGULATION (EU) No 1143/2014 of the European parliament and of the council of 22 October 2014 on the prevention and management of the introduction and spread of invasive alien species". Li, Xuebao; Wu, Zhenbin; He, Guangyuan (May 1995). "Effects of low temperature and physiological age on superoxide dismutase in water hyacinth (Eichhornia crassipes Solms)". Aquatic Botany. 50 (2): 193–200. doi:10.1016/0304-3770(94)00417-k. ISSN 0304-3770. XIA, H; MA, X (May 2006). "Phytoremediation of ethion by water hyacinth (Eichhornia crassipes) from water". Bioresource Technology. 97 (8): 1050–1054. doi:10.1016/j.biortech.2005.04.039. ISSN 0960-8524. PMID 15982870. Twongo, T. (August 13, 2019). "Growing Impact of Water Hyacinth on Nearshore Environments on Lakes Victoria and Kyoga (East Africa)". The Limnology, Climatology and Paleoclimatology of the East African Lakes. Routledge. pp. 633–642. doi:10.1201/9780203748978-35. . S2CID 202198793. Kong, Fanbin; Xiong, Kai; Zhang, Ning (September 29, 2014). "Determinants of Farmers' Willingness to Pay and Its Level for Ecological Compensation of Poyang Lake Wetland, China: A Household-Level Survey". Sustainability. 6 (10): 6714–6728. doi:10.3390/su6106714. ISSN 2071-1050. Jamal, Tazim (September 30, 2019). "Tourism ethics: a perspective article". Tourism Review. 75 (1): 221–224. doi:10.1108/tr-05-2019-0184. ISSN 1660-5373. S2CID 211444052. Villamagna, A. M.; Murphy, B. R. (2010). "Ecological and socio-economic impacts of invasive water hyacinth (Eichhornia crassipes): a review". Freshwater Biology. 55 (2): 282–298. doi:10.1111/j.1365-2427.2009.02294.x. ISSN 1365-2427. Wyk, E. van; Wilgen, B. W. van (January 1, 2002). "The cost of water hyacinth control in South Africa: a case study of three options". African Journal of Aquatic Science. 27 (2): 141–149. doi:10.2989/16085914.2002.9626585. ISSN 1608-5914. S2CID 218644199. Water Hyacinth. August 9, 2017. doi:10.1201/9781315151809. . Sarika, D.; Singh, Jiwan; Prasad, Ravi; Vishan, Isha; Varma, V. Sudharsan; Kalamdhad, Ajay S. (September 2014). "Study of physico-chemical and biochemical parameters during rotary drum composting of water hyacinth". International Journal of Recycling of Organic Waste in Agriculture. 3 (3): 9. doi:10.1007/s40093-014-0063-1. ISSN 2195-3228. S2CID 86070957. Villamagna, Amy; Murphy, Brian (August 27, 2009). "Ecological and socio-economic impacts of invasive water hyacinth (Eichhornia crassipes): a review". Freshwater Biology. 55 (2): 282–298. doi:10.1111/j.1365-2427.2009.02294.x. "Water Hyacinth". California State Parks: Division of Boating and Waterways. State of California: Division of Boating and Waterways. Archived from the original on November 14, 2014. Jiménez, Maricela. "Progress on water hyacinth (Eichhornia crassipes) management". Food and Agriculture Organization of the United Nations. Retrieved November 4, 2014. Jiménez, VM (November 2005). "Involvement of plant hormones and plant growth regulators on in vitro somatic embryogenesis". Plant Growth Regulation. 47 (2–3): 91–110. doi:10.1007/s10725-005-3478-x. S2CID 2458933. Sanders, Dearl; Jonhson, Seth; Kelso, Bill (Fall 2010). "Invasive Aquatic Weeds in Louisiana". Louisiana Agriculture. 53 (4): 34–37. Retrieved October 13, 2014. "Aquatic Weed Harvester". Aquarius Systems. "Vegetation Shredders". Aquarius Systems. Malik, Anushree (January 2007). "Environmental challenge vis a vis opportunity: The case of water hyacinth". Environment International. 33 (1): 122–138. doi:10.1016/j.envint.2006.08.004. PMID 17010439. "Scientists Release Biocontrol for Waterhyacinth". United States Department of Agriculture, Agricultural Research Service. "Our mass rearing team collected over 40... - Centre for Biological Control - CBC | Facebook". Facebook. "Sisonke". Center for Biological Control - Rhodes University. September 17, 2014. Retrieved November 11, 2020. National Research Council (1976). Making Aquatic Weeds Useful: Some Perspectives for Developing Countries. Washington, DC: The National Academies Press. doi:10.17226/19948. . Retrieved November 15, 2017. Curtis, C.R.; Duke., J.A.(1982) An assessment of land biomass and energy potential for the Republic of Panama, vol. 3. Institute of Energy Conversion. Univ. Delaware. apud Duke (1983). Wolverton, B.C.; Barlow, R.M.; McDonald, R.C. (1976), Tourbier, J.; Pierson, R. W., Jr. (eds.), "17. Application of Vascular Aquatic Plants for Pollution Removal, Energy, and Food Production in a Biological System", Biological Control of Water Pollution, University of Pennsylvania Press, pp. 141–149, apud Wolverton & McDonald (1979), p. 7 Wolverton, B.C.; McDonald, R.C. (1981) "Energy from vascular plant wastewater treatment systems – Eichhornia crassipes, Spirodela lemna, Hydrocotyle ranunculoides, Pueraria lobata, biomass harvested for fuel production", Economic Botany 35 (2), pp. 224–232, doi:10.1007/BF02858689, apud Duke (1983). Cultivation of new biomass resources. By K. Ueki and T. Kobayashi. 1981. Energy Develop. in Japan. 3(3):285–300. Cited in Duke (1983). Productivity and nutrient uptake of water hyacinth Eichhornia crassipes. By K.R. Reddy and J.C. Tucker. 1983. 1. Effect of nitrogenous source. Econ. Bot. 37(2):237–247. Cited in Duke (1983). The wealth of India. By C.S.I.R. (Council of Scientific and Industrial Research). 1948–1976. 11 vols. New Delhi. Cited in Duke (1983). Benemann, J.R. (1981) "Energy from fresh and brackish water aquatic plants", pp. 99–121. In: Klass, D.L. (ed.), Biomass as a non-fossil fuel source. ACS Symposium Series 144. ACS. Washington. Cited in Duke (1983). Misbahuddin, M.; Fariduddin, A.T.M. (2002). "Water Hyacinth Removes Arsenic from Arsenic-Contaminated Drinking Water". Archives of Environmental Health. 57: 516- 518. Fox, LJ; Struik, PC; Appleton, BL; Rule, JH; et al. (2008) Nitrogen phytoremediation by water hyacinth (Eichhornia crassipes (Mart.) Solms). Water Air Soil Pollut 194:199–207 Zhou, W; Zhu, D; Tan, L; Liao, S; Hu, H; David, H; et al. (2007) Extraction and retrieval of potassium from water hyacinth (Eichhornia crassipes). Biores Tech 98:226–231 Billore, SK; Bharadio, R; Kumar, A; et al. (1998) Potential removal of particulate matter and nitrogen through roots of water hyacinth in a tropical natural wetland. Curr Sci 74:154–156 Ansari, Abid; Gill, Sarvajeet; Khan, Fareed; Ghauri, Naeem (2014). Phytoremediation Systems for the Recovery of Nutrients from Eutrophic Waters. Eutrophication: Causes, Consequences and Control. 2. pp. 239–248. doi:10.1007/978-94-007-7814-6_17. . Niering, William A.; Olmstead, Nancy C. (1985) [1979]. The Audubon Society Field Guide to North American Wildflowers, Eastern Region. Knopf. p. 711. . "UNKNOWN". Biology Briefs. BioScience. 26 (3): 224. March 1976. doi:10.2307/1297259. JSTOR 1297259. Cite uses generic title (help) Aguilo, Patricia; L'Esperance, Amanda; Mbau, Elizabeth; Palmer, Phillip; Patel, Asmita; Sparkman, Tim (May 10, 2007). "Attracting Investment to Kisumu: Opportunities and Challenges" (PDF). Columbia University. p. 78. Archived from the original (PDF) on September 16, 2012. Datta, S. C.; Banerjee, A. K. (1978). "Useful Weeds of West Bengal Rice Fields". Economic Botany. 32 (3): 302. doi:10.1007/BF02864704. JSTOR 4253961. S2CID 29531285. Habiba, Umma; Shaw, Rajbi (2012), Shaw, Rajib (ed.), "6. Bangladesh Experiences of Community-Based Disaster Risk Reduction", Community Based Disaster Risk Reduction, Emerald Group Publishing, p. 102, "Eichhornia crassipes". Global Invasive Species Database. Idachaba, Achenyo (May 2015). "How I turned a deadly plant into a thriving business". TED. Nolad, W.J.; Kirmse, D.W. (May 1974). "The Papermaking Properties of Waterhyacinth" (PDF). Journal of Aquatic Plant Management (JAPM). 12: 90–97. Duke, J.A.; Wain, K.K (1981) Medicinal plants of the world. 3 vols. Oudhia, P. (Winter 2001). "Traditional medicinal knowledge about a noxious weed, jal kumbhi (Eichhornia crassipes), in Chhattisgarh (India)" (PDF). AQUAPHYTE Online. 21 (2). ISSN 0893-7702. Chai, TT; Ngoi, JC; Wong, FC (2013). "Herbicidal potential of Eichhornia crassipes leaf extract against Mimosa pigra and Vigna radiata". International Journal of Agriculture and Biology. 15 (5): 835‒842. 

BibliographyEdit Barrett, Spencer C. H. (October 2004). "Waterweed Invasions". Scientific American. 261 (4): 90–97. doi:10.1038/scientificamerican1089-90. JSTOR 24987444. Duke, J. (1983). Handbook of Energy Crops. Purdue University. (Complete List of References) Gopal, Brij; Sharma, K. P. (1981). Water-hyacinth (Eichhornia Crassipes): The Most Troublesome Weed of the World. Hindasia. Ishii, Takeshi; Ninjyou, Hiroyuki; Norinao, Hideki; Maeda, Hironobu; Yamashina, Youko (2001), "世界に分布するホテイアオイとその水質浄化並びに資源としての有効利用の研究（I）" [A Study on Water Hyacinth all over the World; The Usefulness for Water Purification and Agricultural (or Natural) Resources (I)], Water Science / Suiri Kagaku 水利科学 (in Japanese), 45 (2): 17–33, doi:10.20820/suirikagaku.45.2_17 Kadono, Yasuro (2004). "Alien aquatic plants naturalized in Japan: history and present status" (PDF). Global Environmental Research. 8 (2): 163–169. Kitunda, Jeremiah Mutio (2017). A History of the Water Hyacinth in Africa: The Flower of Life and Death from 1800 to the Present. Lexington Books. . Klorer, John (1909), "The Water Hyacinth Problem", Journal of the Association of Engineering Societies, 42: 42–48 Monsod, Godofredo G. (1979). Man and the water hyacinth. Vantage Press. . Penfound, Wm. T.; Earle, T. T. (October 1948). "The Biology of the Water Hyacinth". Ecological Monographs. 18 (4): 447–472. doi:10.2307/1948585. JSTOR 1948585. Vietmeyer, Noel D. (1975). "Beautiful Blue Devil". Natural History. 84 (9): 65–73. Webber, H. J. (1897). "The Water Hyacinth, and its Relation to Navigation in Florida". U. S. Dept. Agr. Div. Bot. Bulletin (18): 1–20. Wolverton, Billy C.; McDonald, Rebecca C. (1979). "The Water Hyacinth: From Prolific Pest to Potential Provider". Ambio. Springer on behalf of Royal Swedish Academy of Sciences. 8 (1): 2–9. JSTOR 4312402. External linksEdit Wikimedia Commons has media related to Eichhornia crassipes. Wikispecies has information related to Eichhornia crassipes. Eichhornia crassipes Eichhornia crassipes in West African plants – A Photo Guide. Species Profile – Water Hyacinth (Eichhornia crassipes), National Invasive Species Information Center, United States National Agricultural Library. Lists general information and resources for Water Hyacinth. Eichhornia crassipes Israel Wildflowers and native plants Practical uses of Water Hyacinth IUCN Leaflet on E. crassipes in the context of Lake Tanganyika "Water hyacinth", AquaPlant Profile Last edited 15 hours ago by Invasive Spices Wikipedia වෙනත් ආකාරයකින් සටහන් නොකළහොත් CC BY-SA 3.0 යටතේ අන්තර්ගතය ලබා ගත හැකිය . රහස්යතා ප්රතිපත්තිය භාවිත නියමඩෙස්ක්ටොප්